
Τοίχη της Amed, 2001, οξυγραφία, 29,5x73 εκ.
Μετά το 1987 όταν ήμουνα πια φοιτητής στη Σ.Κ.Τ. της Θεσσαλονίκης ήρθα σε επαφή με την διαδικασία του τυπώματος ενός χαρακτικού έργου. Μέσα σε συνθήκες ασφυκτικών σπουδών πάνω στο μοντέλο που είχαμε στο εργαστήριο ζωγραφικής της Σχολής, στην χαρακτική εύρισκα ένα πεδίο έκφρασης και απελευθέρωσης, μακριά από ακαδημαϊκές επιταγές μπορούσα να κινηθώ ελεύθερα και προπαντός να πειραματιστώ. Έτσι αποφοίτησα το 1992 από τη Σχολή, τολμώντας στη πτυχιακή μου εργασία να προσθέσω και καμιά εικοσαριά χαρακτικά. Όλα αυτά τα χρόνια η σχέση μου με την χαρακτική έμεινε ζωντανή και γόνιμη. Η πρώτη ατομική έκθεση που πραγματοποίησα το 1997 προτίμησα να είναι χαρακτική. Βέβαια όταν λεω χαρακτική εννοώ κυρίως την ξύλο ή λινογραφία, ασπρόμαυρη ή έγχρωμη καθώς δεν είχα πρέσα να τυπώνω τις οξυγραφίες μου. Όταν το 1998 έμαθα ότι ένας μηχανουργός εδώ στην Επανωμή κατασκευάζει πρέσες οξυγραφίας, ήμουνα από τους πρώτους που παράγγειλαν τότε μια πρέσα. Οι γοητευτικές ιδιότητες της οξυγραφίας που σου επιτρέπει να δουλέψεις σε περισσότερες λεπτομέρειες με καλύτερη ανάπτυξη του χώρου και οι τονικές διαβαθμίσεις της, μαζί με ανάγλυφη χάραξη, με παρασύρανε αυτά τα χρόνια.

Αργότερα το 2000 όταν είδα τα καινούργια εργαστήρια της Σ.Κ.Τ. του Α.Π.Θ. στη Θέρμη καθώς γνώριζα από χρόνια δραστήριους και συνεργάσιμους καθηγητές χαρακτικής, για μένα ήταν μια νέα πρόκληση η Σχολή. Έτσι από καθηγητής εικαστικών από το 1997 στην Μέση Εκπαίδευση θα γινόμουνα ξανά φοιτητής αυτή τη φορά στην κατεύθυνση της Χαρακτικής στη Σ.Κ.Τ., στο λαβύρινθο της αναζήτησης της γνώσης αλλά και αλληλεπίδρασης σε συλλογικούς χώρους όπως μια σχολή.
Serhad.
Serhad.
Από τον "Πανσέληνος", τεύχος 141, 19 Μαΐου 2002.
Εβδομαδιαία έκδοση της εφημερίδας Μακεδονία. Θεσσαλονίκη.