Η Ανατολή Της Καρδίας Μας *

Το Ιρανοκρατούμενο ανατολικό τμήμα(*1) του Κουρδιστάν στον βορά ξεκινά από τους πρόποδες των όρων του Αραράτ και στον νότο περιέχει ένα μεγάλο μέρος των όρων Ζαγρός. Πρόκειται μια απόσταση τουλάχιστο 750 χλμ. από τον αέρα, που περίπου αντιστοιχεί με την απόσταση πάλι από τον αέρα από το πιο βόρια άκρη της Ελλάδας μέχρι το πιο νότια άκρη, καλύπτοντας εξολοκλήρου “τα σύνορα” (*2) της Τουρκίας με το Ιράν και περίπου 2/3 των “συνόρων” του Ιράν με το Ιράκ. Έχει έκταση περίπου 125.000 χλμ. τετραγωνικά, αποτελώντας περίπου ¼ του συνόλου του Κουρδιστάν. Όπως είναι φυσικό αυτό το τμήμα του Κουρδιστάν με περίπου 15 εκατομμύρια πληθυσμό είναι το οργανικό μέρος του τουρκοκρατούμενου και ιρακοκρατούμενου τμήματος του Κουρδιστάν, δημογραφικά, ιστορικά, γλωσσικά και πολιτισμικά. Επιπλέων στα ανατολικά του Ιράν, μακριά από το Κουρδιστάν στα σύνορα Ιράν με το Τουρκμενιστάν, στην περιοχή του Χορασάν ζουν περίπου 2 εκατομμύρια Κούρδοι εδώ και πάρα πολλούς αιώνες.

Αν μιλήσουμε για την νεότερη ιστορία του Κουρδιστάν, το Κουρδιστάν διαμελίστηκε το 1639 με συμφωνία του Qesrî Şîrîn ανάμεσα της αυτοκρατορίας των Σαφαβιδών (Πέρσες) και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τα σημερινά “σύνορα” της Τουρκίας με το Ιράν και το Ιράν με το Ιράκ αντιστοιχούν περίπου με αυτό το διαμελισμό. Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε μέχρι 1850, το Κουρδιστάν ελεγχόταν από τα Κουρδικά πριγκιπάτα με κάποια χαλαρή υποτέλεια στο οθωμανικό και περσικό κράτος.

Στην πιο πρόσφατη ιστορία, σημαντική εθνική εξέγερση των Κούρδων με σαφής εθνικά χαρακτηριστικά εναντία του περσικού κράτους είναι εκείνο του 1880. Το 1923 με την συμφωνία της Λωζάνης, το υπό κατοχή των Οθωμανών τμήμα του Κουρδιστάν διαμελίστηκε σε τρία τμήματα ανάμεσα Τουρκία, Αγγλία και Γαλλία. Το σημερινό Ιράκ ήταν υπό της αγγλικής κατοχής και η σημερινή Συρία ήταν υπό της Γαλλικής κατοχής. Αργότερα δημιουργήθηκαν τα κράτη του Ιράκ και της Συρίας και ένα μέρος του Κουρδιστάν έμεινε υπό την κατοχή αυτών 2 νέων κρατών. Με την συμφωνία της Λωζάνης τα δυο ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη της εποχής σε συνεργασία με τα δικτατορικά καθεστώτα της περιοχής στέρησαν από τους Κούρδους το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και την δημιουργία ενός ανεξάρτητού Κουρδιστάν. Ολόκληρος 20ος Αιώνας είναι ο αιώνας εξεγέρσεις και αγώνα του κουρδικού έθνους.

Στο διάστημα 1941- 1946 Ιράν βρίσκεται υπό σοβιετική αγγλική και αμερικανική κατοχή. Σε αυτό το διάστημα, με την ένωση των εθνικών κουρδικών οργανώσεων ιδρύεται το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PDK) και αναπτύσσεται ραγδαία το κουρδικό εθνικό κίνημα. Σε αυτές ευνοϊκές συνθήκες, στο ένα σημαντικό μέρος του ιρανοκρατούμενου ανατολικού τμήματος του Κουρδιστάν, το 1946 δημιουργείται ένα κουρδικό κράτος με την πρωτεύουσα Mahabad. Οι Pêşmerge (*3) του Barzanî που αριθμούσαν χιλιάδες μαχητές ήταν η κύρια στρατιωτική δύναμη της δημοκρατίας. Ένα χρόνο μετά, η Σοβιετική Ένωση σύναψε συμφωνία για εκμετάλλευση πετρελαίου με το Ιράν και απέσυρε την σχετική υποστήριξη της στους Κούρδους. Η κουρδική δημοκρατία καταλύθηκε, ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ο πρωτουργός και κάποιοι υπουργοί απαγχονίστηκαν στην ίδια πλατεία που ένα χρόνο νωρίτερα, υψώνοντας την κουρδική σημαία, ανακήρυξαν την ανεξαρτησία.

Η εμπειρία αυτής σύντομης δημοκρατίας του Κουρδιστάν άφησε μια σημαντική εθνική παρακαταθήκη στους Κούρδους: Καθώς σε ένα μέρος του Κουρδιστάν υπήρχε κουρδική διοίκηση, κυμάτιζε η κουρδική σημαία, οργανώθηκε εκπαίδευση στα κουρδικά, εκδόθηκαν πολλά έντυπα, δημιουργήθηκαν οργανώσεις των γυναικών και των νέων. Καθοριστικέ ο κουρδικός εθνικός ύμνος (*4) που σήμερα είναι εθνικός ύμνος όλων των Κούρδων. Επίσης η διαθήκη του πρόεδρου του Κουρδιστάν Qazî Muhemed είναι ένας ύμνος στον αγώνα για την ελευθερία των Κούρδων και για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν.

Μετά την πτώση της κουρδικής δημοκρατίας, Barzanî με 500 Pêşmerge του πολεμώντας με το στρατό του Ιράκ και Ιράν, διασχίζοντας πάνω από 300 χλμ. τα “σύνορα” Ιράν, Ιράκ και της Τουρκίας, πέρασαν στην Σοβιετική Ένωση. Μετά την πτώση της μοναρχίας στο Ιράκ το 1958 ο Barzanî με τους μαχητές του γύρισαν στο νότιο τμήμα του Κουρδιστάν. Το 1961 ξεκινά η μεγάλη επανάσταση η οποία το1970 ανάγκασε το καθεστώς του Ιράκ να παραχωρήσει την αυτονομία στο Κουρδιστάν. Το καθεστώς του Ιράκ δεν τήρησε το προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα όσον αφορά την δημογραφική απογραφή του πληθυσμό και τον ορισμό των συνόρων του Κουρδιστάν. Το 1975 ξεκίνησε ξανά η επανάσταση που έληξε με την ήττα των Κούρδων. Το Κουρδιστάν βομβαρδιζόταν με τα σοβιετικά Mig. Σε όλο αυτό το διάστημα υπήρχε μια έντονη ζύμωση και αλληλοβοήθεια σε όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν.

Το 1979 έπεσε η μοναρχία του Σάχη στο Ιράν. Σε εκείνη ιστορική συγκυρία οι Κούρδοι Pêşmerge απελευθέρωσαν ένα σημαντικό μέρος του ανατολικό Κουρδιστάν, ανάμεσα αυτών των περιοχών υπήρχαν και 8 μεγάλες πόλεις. Το θεοκρατικό και δικτατορικό καθεστώς του Χομεϊνί δεν αναγνώρισε τα εθνικά αιτήματα των Κουρδών. Βομβαρδίσθηκαν με πολεμικά αεροπλάνα απελευθερωμένες πόλεις, οι Pêşmerge αποσύρθηκαν από τις πόλεις.

Κατά την διάρκεια του οκτάχρονου πόλεμο Ιράν και Ιράκ (1980 -1988), το Κουρδιστάν μεταβλήθηκε σε πεδίο μάχης για αυτά δυο κράτη. Ένα χρόνο μετά την λήξη το πολέμου, στην Βιέννη της Αυστρίας δολοφονείται ο ηγέτης του Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν του Ιράν (PDK-Î) ο Dr. Qasimlo από θεοκρατικό καθεστώς και λίγο μετά, το 1992, κατά την διάρκεια της Σοσιαλιστικής Διεθνής στο Βερολίνο της Γερμανίας σε μια ταβέρνα δολοφονείται ο νέος ηγέτης ο Dr. Şerefkendî και άλλα στελέχη το κόμματος. Και στις δυο περιπτώσεις οι δολοφόνοι, οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών του Ιράν με την ανοχή αυτών των κρατών διέφυγαν από αυτές τις χώρες και επέστρεψαν στο Ιράν, και μετέπειτα δεν υπήρξε καμιά κύρωση εις βάρος του ισλαμικού καθεστώτος.

Μετά την απώλεια των σημαντικών ηγετών, το PDK-Î μπήκε σε βαθιά κρίση και διασπάστηκε σε δυο κόμματα.

Από το 1991 ένα μέρος του νότιο Κουρδιστάν (Ιρακοκρατούμενο) βρίσκεται έπο τον έλεγχο των Κουρδών, με εκπαίδευση, κοινοβούλιο, στρατό κλπ. και μετά πτώση του Saddam, από το 2003 αυτό το μέρος είναι πια ομόσπονδο τμήμα του Ιράκ. Σε αυτή την περιοχή οι Κούρδοι το 2017 στο Δημοψήφισμα για την Ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν με 92,73% των ψήφων είπαν «Ναι» στην ανεξαρτησία. Σε αυτήν την περιοχή του νότιο Κουρδιστάν υπάρχουν βάσεις των Pêşmerge των PDK-Î και άλλων οργανώσεων των Κούρδων του ανατολικό Κουρδιστάν. Πρόσφατα φέτος, τα δυο PDK-Î ενώθηκαν πάλι σε ένα ενιαίο κόμμα. Αυτό το κόμμα έχει μεγάλη επιρροή στο ανατολικό Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι είναι πιο οργανωμένο και πολιτικοποιημένο έθνος στην επικράτεια του Ιράν και αγωνίζονται για την αυτοδιάθεση του Κουρδιστάν. Σε κατάλληλες συνθήκες και αυτοί όπως στο νότιο Κουρδιστάν είναι σε θέση να πουν σε 92,73% «Ναι» στην ανεξαρτησία του Κουρδιστάν.

Το Ιράν είναι μια μεγάλη φυλακή την εθνών. Οι Πέρσες και Σιιτική εκδοχή του Ισλάμ είναι το έθνος και η θρησκεία που κατέχουν το κράτος. Οι Πέρσες αποτελούν λιγότερο από το μισό πληθυσμό του κράτους. Οι Αζέροι, οι Κούρδοι, οι Βελούχοι είναι μεγάλες εθνικές ομάδες. Όλες οι εθνικές ομάδες και λαοί (έκτος από τους Πέρσες) στερούνται ακόμα από τα πιο βασικά τα εθνικά τους δικαιώματα, όπως η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας στην εκπαίδευση.

Στο Ιράν δεν υπάρχει η ελευθεροτυπία, ελεύθερα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις, η κοινωνία των πολιτών και δεν γίνονται ελεύθερες εκλογές. Ότι θεωρούμε δεδομένο στις δημοκρατικές χώρες, στο θεοκρατικό και δικτατορικό καθεστώς του Ιράν απαγορεύονται. Είναι το κράτος που μετά από δικτατορικό καθεστώς της Κίνας έχει μεγαλύτερο αριθμό θανατικών ποινών παγκοσμίως. Μάλιστα οι κρατούμενοι που σε πολλές περιπτώσεις είναι οι πολιτικοί κρατούμενοι, απαγχονίζονται δημοσίως.

Στις μέρες μας, συνεχίζονται οι διαδηλώσεις ενάντια στο δικτατορικό θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν μετά από τον βασανισμό και την δολοφονία της 22χρονης Κούρδισσας Jina (Mahsa) Emini κατά τη διάρκεια της κράτησης της στην Τεχεράνη. Η Jina φυλακίστηκε από την “αστυνομία των ηθών” επειδή δεν σκέπαζε καλά τα μαλλιά της με την επιβαλλόμενη μαντίλα. Οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν στην πόλη Saqez στις 17/9/2022 κατά τη διάρκεια της κηδείας της Jina Emini, γρήγορά επεκτάθηκαν σε όλες πόλεις του ανατολικού Κουρδιστάν και έπειτα επεκτάθηκαν σε όλες πόλεις του Ιράν.

Στις διαδηλώσεις έχουν δολοφονηθεί από το θεοκρατικό καθεστώς εκατοντάδες διαδηλωτές. Ενώ εδώ μέρες έχει διακοπεί το διαδίκτυο στο Ιράν. Οι διαδηλώσεις παίρνουν τη μορφή της εξέγερσης και γενικής ανυπακοής ενάντια στο θεοκρατικό δικτατορικό καθεστώς του Ιράν.

(*1) Για τους Κούρδους το Κουρδιστάν είναι ένα όπως και όλοι οι Κούρδοι αποτελούν ένα έθνος. Υπό την κατοχή των τεσσάρων αποικιοκρατικών κρατών (Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία) τμήματα του Κουρδιστάν, στην συνείδηση των Κούρδων και στον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα είναι τα τέσσερα τμήματα του ενός συνόλου.

(*2) “Τα σύνορα” που άδικα διαμελίζουν τους Κούρδους και το Κουρδιστάν, δεν έχουν ηθική ισχύ και δεν αναγνωρίζονται από τους Κούρδους.

(*3) Pêşmerge: Αυτός που αψηφά τον θάνατο, στα κουρδικά, ο Κούρδος μαχητής.

(*4) Ο κουρδικός εθνικός ύμνος Ey Reqîb (Ω Αντίπαλε). Οι πρώτοι στίχοι είναι τα εξής:

“Ω Αντίπαλε, ο λαός που μιλεί κουρδικά υπάρχει ακόμη

Ας μην πει κανείς ότι οι Κούρδοι δεν υπάρχουν πια.

Οι Κούρδοι εξακολουθούν να ζουν,

η σημαία μας δεν θα υποσταλεί ποτέ.”

12/9/2022

Serhad Bapir

* Ένα σημαντικό μέρος του κείμενου αυτού δημοσιεύθηκε στο τεύχος 180 της εφημερίδας ΡΗΞΗ (15 Οκτωβρίου 2022). Για την συνοχή του κείμενου, δημοσιεύεται εξολοκλήρου εδώ.

Κάποιες Σκέψεις για τους Πολιτικούς Πρόσφυγες *

Λέγεται ότι η προσφυγιά είναι ένας ξεριζωμός και, όπως κάθε ξεριζωμός, είναι μια βίαιη πράξη. Στην περίπτωση των πολιτικών προσφύγων είναι ακόμα πιο βίαιη, καθώς εκδιωκόμενοι και κυνηγημένοι από τα δικτατορικά καθεστώτα δεν έχουν και τόσες επιλογές για το πού θέλουν να πάνε, ούτε μπορούν να προβλέψουν τον μελλοντικό τόπο διαμονής τους. Για να μη φυλακιστούν, βασανιστούν ή ακόμα και δολοφονηθούν, πρέπει άρον άρον να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, όπου συνήθως ζούνε κρυμμένοι και κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Στις δημοκρατικές χώρες της Δύσης, το δικαίωμα των πολιτικών προσφύγων στο άσυλο και στη συνακόλουθη προστασία τους θεωρείται δεδομένο. Το δικαίωμα, όμως, αυτό σε πολλές περιπτώσεις θυσιάζεται στον βωμό οικονομικών, πολιτικών και άλλων συμφερόντων. Οι ηθικές αξίες και οι ανθρωπιστικές και δημοκρατικές αρχές των δυτικών χωρών τελικά υπονομεύονται διαρκώς από ένα πλέγμα οικονομικών και πολιτικών σχέσεων μεταξύ των κρατών. Έτσι, ενώ συνεχίζονται οι σχέσεις μεταξύ των δυτικών χωρών και των δικτατορικών καθεστώτων, ταυτόχρονα παρέχεται πολιτικό άσυλο στους κυνηγημένους. Δεν είναι λίγες οι φορές όπου αυτή η προστασία αλλά και η ίδια η έννοια του έννομου κράτους καταργούνται, όπως στις περιπτώσεις των δολοφονιών των Κούρδων ηγετών στην Αυστρία (1989) και στη Γερμανία (1992) από το ισλαμικό δικτατορικό καθεστώς του Ιράν. Και στις δύο περιπτώσεις οι δολοφόνοι, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών του Ιράν, με την ανοχή των κρατών αυτών, διέφυγαν και επέστρεψαν στο Ιράν, χωρίς μετέπειτα κυρώσεις σε βάρος του ισλαμικού καθεστώτος.

Από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί πρόσφυγες/εξόριστοι βρίσκονται ψυχικά διαρκώς στο μεταίχμιο ως προς τον τόπο και τον χρόνο. Δεν ανήκουν ούτε στη χώρα προέλευσής τους ούτε στη χώρα υποδοχής τους, ενώ ο χρόνος για τους περισσότερους λειτουργεί εντελώς διαφορετικά. Αυτή η κατάσταση σε κάποιους λειτουργεί δημιουργικά, ενώ σε κάποιους άλλους καταστροφικά, καθώς σε πολλές περιπτώσεις το μυαλό τους έχει «αγκυροβολήσει» σε έναν μακρινό τόπο και στο παρελθόν. Το άτομο συχνά μένει στάσιμο και δεν προφταίνει τις αλλαγές και τις εξελίξεις ούτε στη χώρα καταγωγής του ούτε στη χώρα υποδοχής του.

Όταν κυνηγήθηκα από το δικτατορικό καθεστώς της Τουρκίας ήμουν 19 χρονών. Η τουρκική χούντα με αναζητούσε, επειδή ως νέος συμμετείχα στον πολιτικό αγώνα των Κούρδων για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν. Αφού για ενάμιση χρόνο κρυβόμουν και ζούσα κάτω από δύσκολες συνθήκες, αναγκάστηκα να διαφύγω στην Ελλάδα και να ζητήσω πολιτικό άσυλο∙ το πήρα. Ήταν το 1984, ήταν ακόμα νωπή η μνήμη από την ελληνική χούντα και ακόμα επέστρεφαν οι Έλληνες πολιτικοί εξόριστοι από το εξωτερικό. Η Ελλάδα τότε δεν παρείχε κάποια πρόνοια στους πολιτικούς πρόσφυγες. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι περισσότεροι απ’ αυτούς έφευγαν από την Ελλάδα προς τις χώρες της δυτικής Ευρώπης, στις οποίες υπήρχε μέριμνα και πρόνοια, αλλά και πιο γρήγορη ένταξη και απόκτηση της υπηκοότητας.

Εγώ όμως έμεινα στην Ελλάδα. Ήθελα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου - είχα εισαχθεί στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. - και μετά να φύγω και εγώ. Τελειώνοντας τις σπουδές μου, αμέσως ήρθε ο γάμος μου με μια Ελληνίδα και έτσι έμεινα στην Ελλάδα. Η απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας αργούσε και δεν είχα και πολλές επιλογές, καθώς η σύζυγός μου δεν ήθελε να φύγουμε προς τη δυτική Ευρώπη. Όταν επιτέλους απέκτησα την ελληνική υπηκοότητα, αφού υπηρέτησα και στον ελληνικό στρατό, άνοιξε ο δρόμος για τον διορισμό μου στη δημόσια εκπαίδευση.

Η νοσταλγία για τον τόπο όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα διαπερνά το εικαστικό μου έργο, με αποτέλεσμα ένα μέρος του να έχει και πολιτική διάσταση. Το 2006 ήμουνα 42 χρονών και μετά από 24 χρόνια μπόρεσα να επισκεφτώ το Κουρδιστάν και να ξαναδώ το σπίτι μου. Ανάμεικτα συναισθήματα: πόνος, απώλεια, αλλά και χαρά για όσα είχα καταφέρει να κερδίσω με κόπο και επιμονή στην Ελλάδα.
12/08/2022

Serhad Bapir
ζωγράφος – χαράκτης

* Από τον κατάλογο της ετήσιας έκθεσης του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος, “Χαμένα πρόσωπα – λήθη και μνήμες, εκατό χρόνια μετά το 1922”, Οκτώβριος του 2022, Θεσσαλονίκη.

Ο κατάλογος της έκθεσης

Ετήσια Ομαδική Έκθεση Των 80 Καλλιτεχνών Του ΣΚΕΤΒΕ στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο

Εγκαινιάστηκε στις 31/10/2022 η ετήσια ομαδική έκθεση των 80 Καλλιτεχνών του ΣΚΕΤΒΕ στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στην Θεσσαλονίκη. Εγώ συμμετέχω σε αυτήν την έκθεση με 2 ζωγραφικά έργα. Η έκθεση που έχει τον θεματικό τίτλο "Χαμένα πρόσωπα λήθη και μνήμες εκατό χρόνια μετά το 1922",
θα διαρκέσει μέχρι 25/11/2022.
Στον κατάλογο της έκθεσης που εκδόθηκε υπάρχουν 10 κείμενα των οποίων ένα είναι το δικό μου, με τίτλο: «Κάποιες σκέψεις για τους πολιτικούς πρόσφυγες».

Ξεριζωμός, 2022, σινική μελάνη, 50Χ35 εκ.

Ξεριζωμός, 2022, σινική μελάνη, 50Χ35 εκ.

Από τα εγκαίνια της έκθεσης

Η πρόσκληση της έκθεσης

Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις στο ανατολικό τμήμα του Κουρδιστάν και στο Ιράν.

Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις ενάντια στο δικτατορικό θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν μετά από τον βασανισμό και την δολοφονία της 22χρονης Κούρδισσας Jina (Mahsa) Emini κατά την διάρκεια της κράτησης της στην Τεχεράνη. Η Jina φυλακίστηκε από την “αστυνομία των ηθών” επειδή δεν σκέπαζε καλά τα μαλλιά της με την επιβαλλόμενη μαντίλα. Οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν στις πόλεις του ανατολικό Κουρδιστάν (που βρίσκεται υπό την κατοχή του Ιράν), επεκτάθηκαν σε όλες πόλεις του Ιράν.
Στις διαδηλώσεις έχουν δολοφονηθεί από το θεοκρατικό καθεστώς δεκάδες διαδηλωτές. Ενώ εδώ και τρείς μέρες έχει διακοπεί το Διαδίκτυο στο Ιράν.
Το ανατολικό τμήμα του Κουρδιστάν έχει έκταση περίπου σαν την έκταση της Ελλάδας και εκεί ζουν περίπου 15 εκατομμύρια Κούρδοι, στερημένοι ακόμα από τα πιο βασικά εθνικά δικαιώματα τους, όπως η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας στην εκπαίδευση.

Οι Υπολογισμοί Των Τούρκων Εισβολέων Δεν Βγήκαν Σωστοί

Πριν από 92 χρόνια, μετά την κατάπνιξή της εξέγερσης του Αραράτ και τη γενοκτονία στην κοιλάδα του Ζιλάν, δημοσιεύτηκε μια γελοιογραφία σε τουρκικές εφημερίδες. Σε αυτή την γελοιογραφία είναι σχεδιασμένα τα δύο βουνά του Αραράτ, στην πρώτη σειρά υπάρχει το Μεγάλο Αραράτ και στην κορυφή υπάρχει μια μεγάλη ταφόπλακα. Πάνω σε αυτή την ταφόπλακα είναι γραμμένο στα τούρκικα: ​​«Εδώ είναι θαμμένο το φανταστικό Κουρδιστάν».

Οι υπολογισμοί των Τούρκων εισβολέων δεν βγήκαν σωστοί, οι Κούρδοι δεν εγκατέλειψαν την κουρδικότητά τους και ούτε τον αγώνα για το Κουρδιστάν τους. Σε κατάλληλες συνθήκες, όπως συνέβη και στο Δημοψήφισμα για την Ανεξαρτησία του Κουρδιστάν (2017), είπαν ξεκάθαρα σε όλο τον κόσμο τι θέλουν οι Κούρδοι.

Όχι με καρικατούρα, αλλά με τις ικανότητες και τη γενναιότητά τους, 9 μέλη της Ομοσπονδίας Ορειβατών του Κουρδιστάν ύψωσαν τη σημαία του Κουρδιστάν στην κορυφή του όρους του Μεγάλου Αραράτ (5.137 μέτρα).

Όταν η αγία της καρδιάς μας, η υπεύθυνη της ομάδας η Κούρδισα ορειβάτης Dilan Qadirî κυμάτισε την κουρδική σημαία στην κορυφή του όρους Αραράτ στις 22 Αυγούστου 2022 και φώναξε «Ζήτω οι Κούρδοι, ζήτω το Κουρδιστάν», είπε την ευχή όλων των Κούρδων: οι Κούρδοι και το Κουρδιστάν για να μπορέσουν να ζήσουν, οι Κούρδοι πρέπει να απελευθερωθούν και να κατέχουν τη χώρα τους, και αυτό σημαίνει το ανεξάρτητο Κουρδιστάν.

           
H Κούρδισα ορειβάτης Dilan Qadirî κυμάτιζει την κουρδική σημαία στην κορυφή του όρους Αραράτ


Τα μέλη της Ομοσπονδίας Ορειβατών του Κουρδιστάν στην κορυφή του όρους του Μεγάλου Αραράτ



              
Από την τουρκική εφημερίδα Milliyet στις 19 Σεπτέμβριου του 1930

Πέθανε ο ζωγράφος και λογοτέχνης Βασίλης Ιωαννίδης

Πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 ετών, μετά από μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Βασίλης Ιωαννίδης. Ήταν μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βόρειας Ελλάδας (ΣΚΕΤΒΕ) καθώς και της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ήταν ζωγράφος, είχε γράψει ποίηση, μελέτες, δοκίμια και κριτικές για λογοτέχνες και ζωγράφους.

Από το 2005 έως το 2015 διατήρησε τον Χώρο Τέχνης το“Δίπολο”, έναν μικρό ταπεινό εκθεσιακό χώρο για την τέχνη και την λογοτεχνία στην Δημητρίου Γούναρη 53 στην Θεσσαλονίκη. Η Αλέκα, η σύντροφος της ζωής του πάντα στάθηκε δίπλα του μέχρι τελευταία στιγμή της ζωής του.

Ήταν ένας ενεργός πολίτης με ξεκάθαρή πολιτική συνείδηση και ήθος. Το 2005 εκλεχτήκαμε μαζί στο Δ. Σ του ΣΚΕΤΒΕ και δουλέψαμε μαζί. Δεν ήταν λίγες φορές που μιλούσαμε ατέλειωτες ώρες μαζί για την τέχνη, για τις συλλογικές δράσεις μας και για τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.

Το 2008 ασχολήθηκε μεθοδικά και με το καλλιτεχνικό έργο μου. Για να εκμαιεύσει και θεωρητικά τον εικαστικό προβληματισμό μου αλλά και σε γενικές γραμμές για τους Κούρδους και το Κουρδιστάν, πήρε μια μεγάλη συνέντευξη των 12 σελίδων μαζί μου. Αργότερα έγραψε επίσης ένα μεγάλο κείμενο των 6 σελίδων για την χαρακτική μου. Αυτά τα κείμενα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Ένεκεν και στο ένθετο ``Εικαστικές Προσεγγίσεις`` του περιοδικού Ένεκεν που εκδιδόταν με την επιμέλεια του Βασίλη. Επίσης το 2019 μου έγραψε ένα κείμενο - τις παρατηρήσεις του πάνω στα ζωγραφικά έργα μου για την αστική τοπιογραφία της Θεσσαλονίκης.

Τα θερμά συλλυπητήρια στις δυο κόρες του, στην σύντροφο της ζωής του στην Αλέκα και στους συγγενείς του.

Θα τον θυμόμαστε για πάντα με αγάπη και εκτίμηση.

Βασίλης Ιωαννίδης στα γραφεία του ΣΚΕΤΒΕ στους Γοργούς 11 στην Άνω Πόλη,2005. Φωτογραφία Serhad Bapir

Βασίλης και Αλέκα στην έκθεση του Κώστα Λούστα στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018. Φωτογραφία Serhad Bapir