Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Σερχάτ- Ταξίδι στην Τέχνη της Χαρακτικής

Πάνε πολλά χρόνια τώρα που γνωρίζω το Σερχάτ. Ίσως δεκαπέντε αν η μνήμη μου δεν με απατά. Πρώτα ήταν φοιτητής του Εργαστηρίου του Μίμη του Κοντού και μετά πήρε το δεύτερό του πτυχίο στη χαρακτική. Δε μπορώ να είμαι αντικειμενικός και θα πω πως η χαρακτική κέρδισε τελικά το Σερχάτ. Ίσως γιατί πιστεύω ότι τελικά αυτός ήταν ο πιο πρόσφορος τρόπος για τον ίδιο να εκφραστεί. Και πιστέψτε με ο Σερχάτ έχει πολλά να μας πει. Και για ό,τι μιλάει το έχει βιώσει. Οι ιστορίες του δεν είναι ψεύτικες. Είναι αληθινές όσο είναι αληθινό το αλάτι του Αιγαίου και η σκόνη από το χώμα του Κουρδιστάν. Γιατί ο Σερχάτ γεννήθηκε σε κείνο τον τόπο, τον πολύπαθο που προσπαθεί να αποκτήσει εδώ και καιρό την κρατική του οντότητα.
Όταν ο Σερχάτ ήρθε στο εργαστήριο χαρακτικής ήδη είχε διαμορφωμένο έναν αισθητικό ορίζοντα τον οποίο μεγάλωσε με τις καινούργιες γνώσεις που του πρόσφερε η χαρακτική. Γνώσεις τεχνικής αλλά και αισθητικής αντίληψης ανάλογων με τις ποιότητες που προσφέρει η χαρακτική. Είχε επιλέξει εδώ και καιρό το εικαστικό του λεξιλόγιο που είναι προσανατολισμένο στην εικόνα και τη δυναμική της. Σε μία δυναμική που δεν αφήνει περιθώρια αβεβαιότητας όσον αφορά την καθαρότητα του μηνύματος που στέλνει ο καλλιτέχνης στο θεατή. Η τέχνη του έχει χροιά καταγγελτική και πανανθρώπινη. Και αυτό γιατί οι ιστορίες που διηγείται είναι γεγονότα που συμβαίνουν ακόμα και σήμερα. Ο λόγος του μας αφυπνίζει, μας κρατάει σε εγρήγορση και μας επαναλαμβάνει ότι η ανθρώπινη σκέψη όταν εκφράζεται μέσω του καλλιτεχνικού συντακτικού, σκοπό έχει όχι το διάκοσμο αλλά την παιδεία της ψυχής και τη συμμετοχή της στο γίγνεσθαι που προτείνει. Οι εικόνες του είναι γεμάτες ευαισθησία νοσταλγία αλλά και όνειρα για ένα μέλλον. Οι τοπιογραφίες του έχουν ένα δραματικό στοιχείο που ο καθένας μας μπορεί να αναγνωρίσει , αφού τα χωριά που παρουσιάζει είναι γυμνά από την ανθρώπινη παρουσία.
Ο καλλιτέχνης συνεχίζει το ταξίδι του. Από τον ελληνικό χώρο όπου ζει και δημιουργεί μας ταξιδεύει μαζί με τη δική του σκέψη και μας γνωρίζει σε πραγματικότητες που ίσως ποτέ δε θα θέλαμε να δούμε και να γνωρίσουμε. Για κείνον το ταξίδι είναι χρέος , για μας πρέπει να είναι προσκύνημα.

Ξενής Σαχίνης
Αν. Καθηγητής Χαρακτικής Α.Π.Θ.
Απρίλιος 2008

Δεν υπάρχουν σχόλια: