Από το 2005 έως το 2015 διατήρησε τον Χώρο Τέχνης το“Δίπολο”, έναν μικρό ταπεινό εκθεσιακό χώρο για την τέχνη και την λογοτεχνία στην Δημητρίου Γούναρη 53 στην Θεσσαλονίκη. Η Αλέκα, η σύντροφος της ζωής του πάντα στάθηκε δίπλα του μέχρι τελευταία στιγμή της ζωής του.
Ήταν ένας ενεργός πολίτης με ξεκάθαρή πολιτική συνείδηση και ήθος. Το 2005 εκλεχτήκαμε μαζί στο Δ. Σ του ΣΚΕΤΒΕ και δουλέψαμε μαζί. Δεν ήταν λίγες φορές που μιλούσαμε ατέλειωτες ώρες μαζί για την τέχνη, για τις συλλογικές δράσεις μας και για τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.
Το 2008 ασχολήθηκε μεθοδικά και με το καλλιτεχνικό έργο μου. Για να εκμαιεύσει και θεωρητικά τον εικαστικό προβληματισμό μου αλλά και σε γενικές γραμμές για τους Κούρδους και το Κουρδιστάν, πήρε μια μεγάλη συνέντευξη των 12 σελίδων μαζί μου. Αργότερα έγραψε επίσης ένα μεγάλο κείμενο των 6 σελίδων για την χαρακτική μου. Αυτά τα κείμενα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Ένεκεν και στο ένθετο ``Εικαστικές Προσεγγίσεις`` του περιοδικού Ένεκεν που εκδιδόταν με την επιμέλεια του Βασίλη. Επίσης το 2019 μου έγραψε ένα κείμενο - τις παρατηρήσεις του πάνω στα ζωγραφικά έργα μου για την αστική τοπιογραφία της Θεσσαλονίκης.
Τα θερμά συλλυπητήρια στις δυο κόρες του, στην σύντροφο της ζωής του στην Αλέκα και στους συγγενείς του.
Θα τον θυμόμαστε για πάντα με αγάπη και εκτίμηση.
 |
| Βασίλης Ιωαννίδης στα γραφεία του ΣΚΕΤΒΕ στους Γοργούς 11 στην Άνω Πόλη,2005. Φωτογραφία Serhad Bapir |
 |
| Βασίλης και Αλέκα στην έκθεση του Κώστα Λούστα στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018. Φωτογραφία Serhad Bapir |
