Λίγα λόγια για τη Δυστοπία

Λέγεται ότι «η  πραγματική πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία».  Εννοείται ότι αυτή η παιδική ηλικία ως βιωμένη εμπειρία συντελείται σε έναν τόπο όπου η πατρική κατοικία, το χωριό ή η πόλη όπου γεννιέται και μεγαλώνει κανείς παίζει το κεντρικό ρόλο.

Τα μεγάλα ισχυρά κράτη του κόσμου στον βωμό των συμφερόντων τους, στις αρχές του περασμένου αιώνα, μη σεβόμενοι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των λαών, τις εθνικές και θρησκευτικές ιδιαιτερότητές τους, μοίρασαν τον κόσμο μεταξύ τους. Έτσι πολλοί λαοί διαμελισμένοι αρχικά βρέθηκαν σε διάφορες αποικίες των μεγάλων κρατών και στη συνέχεια στα νέα ανεξάρτητα κράτη. Δυστυχώς, στερήθηκε από τους Κούρδους το αυτονόητο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση σε ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο Κουρδιστάν.   

 

Κάποιοι άνθρωποι γεννούνται μέσα σε ένα ελεύθερο έθνος/κράτος και κάποιοι άλλοι γεννούνται ως παιδιά ενός υποδουλωμένου έθνους, μιας θρησκευτικής ή εθνικής μειονότητας. Όπως κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τους γονείς του, έτσι κανείς δεν μπορεί να επιλέξει αν θέλει να γεννηθεί σε μια ανεξάρτητη,  δημοκρατική και ευημερούσα χώρα ή σε μια χώρα διηρημένη σε τέσσερα κομμάτια,  κατεχόμενη από τέσσερα κράτη, με συρματοπλέγματα, με ναρκοπέδια και με απαγορευμένη την διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας, όπως στην περίπτωση των Κούρδων και του Κουρδιστάν. Κανείς δεν μπορεί να επιλέξει που θα γεννηθεί,  μπορεί όμως να αγωνιστεί για όλα αυτά. Αυτό κάνουν οι Κούρδοι, όπως και πάρα πολλοί άλλοι λαοί.

Σε αυτόν τον αγώνα, μόνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δεκάδες κουρδικές πόλεις όπως το Kobani, Şıngal, Sûr, Cızir, Xurmatû και χιλιάδες χωριά ισοπεδώθηκαν από τον ISIS και από το τουρκικό και ιρακινό κράτος. Εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους, το ίδιο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Εfrin.

Σε αυτή ενότητα του έργου μου δούλεψα πάνω σε αυτό το ζήτημα: Κατοικημένες περιοχές που καταστρέφονται, σύνορα και στρατιωτικά φυλάκια που επιτηρούν την βαρβαρότητα και στον ορίζοντα μια θάλασσα με σάπια καράβια που θα οδηγήσουν κάποιους ανθρώπους στο υγρό τάφο ή σε ένα αβέβαιο μέλλον προσφυγιάς.     

26-02-2018